Oefening Baart Kunst

Uit de oude doos
Zoals jullie misschien wel weten ben ik een trouw lid van muziekvereniging Oefening Baart Kunst in Brakel. Ik kwam in mijn audio-archief een aantal cassettebandjes tegen van oude opnames van OBK.
Sommige opnames dateren nog van eind jaren '60 begin jaren '70. De kwaliteit van de opnames zijn niet het je van het. Maar wat wil je. Van de originele opname had ik het gekopieerd via mijn bandrecordertje. Daarna heb ik het weer over gezet op een cassette-bandje. Maar goed, voor de liefhebber zijn het unieke opnames. Ik heb ze uiteindelijk gedigitaliseerd en een aantal opnames online gezet. Eén opname heb ik niet online durven te zetten. Dat is een opname uit eind jaren '60 in het dorpshuis van Gameren. We speelden daar Stars and Stripes van Sousa. Wij waren onze tijd al ver vooruit want niemand had toen nog gehoord van House-muziek, maar wij hadden het al op ons programma staan. Tijdens dat concert speelden we echt vernieuwende muziek. Waar de meeste korpsen bij "Dichter und Bauer" en "de Geuzen in de Bommelerwaard" bleven hangen speelden wij stukken als "Instant Concert" en "Imparito Roca". Het dak ging er af. Ook zijn er opnames bij van concoursen in de '80-er jaren. Eén concours herinnerd zich iedereen noch wel en dat was  het concours in Doetinchem op 29 november 1975. Daar haalden we in het in het Amphion-theater een eerste prijs met lof van de jury. We speelden daar als verplicht werk de Suite van Jan Seegers. We kregen 170 punten toebedeeld. Als vrij werk speelden we Preludio Marziale van Frank Wright.  Daarvoor kregen we 162 punten. In totaal 332 punten, dat was nog nooit gebeurd in de historie van O.B.K. 

OBK in actie i.s.m. de Groeneveld Koren
in de Sint Maartenskerk 12 oktober 1985

Een ander hoogtepunt vond plaats in de Sint Maartenskerk in Zaltbommel op 12 oktober 1985. Daar vond een concert plaats samen met de toen bekende
"Groeneveld Koren". Tijdens dit concert voerde we het prachtige "Resurgam" uit van Eric Ball. De uitvoering was zo indrukwekkend dat de mensen, toen het stuk afgelopen was, niet durfden te applaudisseren uit respect van de dramatiek die het stuk uitstraalt. Toen het applaus uiteindelijk losbarstte was er geen houwen meer aan. In de pauze en na afloop is er nog lang nagepraat over deze magnifieke uitvoering.
Ook is het jubileumconcert lang bij blijven hangen en dat wordt nog steeds bij tijd en wijlen aangehaald. Dat vond plaats op zaterdag 18 juni 1994. Het was in de openlucht. In de vijver voor huis Brakel waren pontons neergelegd en daarop was een giga-podium gebouwd. Samen met de Genie-kapel en alle koren uit de omgeving van Brakel, waaronder Soli Deo Gloria, is toen een wervelend concert gegeven met solisten, licht en vuurwerkshow. Als klap op de vuurpijl werd Ouverture 1812 van Tschaikowski uitgevoerd. Compleet met geweer en kanonschoten werd dit werk een hoogtepunt van de avond.
Waar ook nog steeds op terug gekomen wordt zijn de uitwisselingconcerten in en met Brakel België en Brakel Duitsland. De uit het Belgische Brakel fanfare "Vrije kunstkring" en de uit het Duitse Brakel afkomstige "Spielmannzug" kwamen eerst naar ons. Het werd een memorabele dag die zaterdag op 13 november  1999. De buitenlanders hadden hadden eerder die dag al een mars door Brakel gemaakt waarna 's-middag in Huis Brakel de officiële ontvangst was. 's-Avonds was er een concert waar alle drie de korpsen optraden. Het is heel laat geworden die zaterdagavond. Het was zelfs zo dat de "Spielmannzug" al in de bus zaten voor vertrek, dat besloten werd om er maar weer uit te komen en nog een nummertje te spelen. Dus hup!!, iedereen er weer uit en weer spelen in Huis Brakel.

Natuurlijk zijn we zelf ook naar Brakel België en Brakel Duitsland geweest. Brakel Duitsland is mij het meest bij gebleven. Dat was een trip van 2 dagen. Zaterdags heen en zondags terug. We werden er ontvangen door Herr Burgemeister in zijn privé-woning. De voordeur ging open en de kisten met bier stonden tot aan het plafond opgeslagen. Dat was voor die zelfde middag tijdens een gezellig samenzijn in de tuin van de Burgemeester. Het concert was die avond om 20.00 uur. Wij waren al bijtijds aanwezig in de zaal waar wel plaats was voor 1000 mensen. Om kwart voor acht zaten er nog maar een handje vol mensen in de zaal. Wat moet daar van terecht komen, dachten wij. Maar klokslag acht uur zat de zaal tjokvol. Het concert was grandioos en het publiek laaiend enthousiast. Succesnummer die avond was El Cumbanchero Palo Palo van Johan Perik. We hadden gezorgd voor speciale Duitse teksten die bij het stuk hoorden. Grandioos!!

Enkele bekende namen uit de geschiedenis van O.B.K. zijn in de eerste plaats natuurlijk Jan de Pater, die meer dan 40 jaar voorzitter van de vereniging was en samen met Jan Piet van der Linde medeoprichter was. Ze worden nog regelmatig bij gelegenheid gememoreerd.


Tegenwoordig zijn de concerten in de Wilhelminahof zeer populair. We hebben daar reeds vele concerten verzorgd en de opkomst is daar bijzonder goed te noemen. Ook onze nieuwjaarsconcerten verzorgen we tegenwoordig daar.

Terwijl ik dit artikel zit te schrijven hebben we ons eerste Kerstconcert in de Kerk achter de rug. Samen met koor Haeel Immanoe hebben we daar een voor een prachtige avond gezorgd. Iedereen die erbij aanwezig was vond het een schitterend concert. Haeel Immanoe  en OBK houden daar nog lang heel goede herinneringen aan.

OBK had vroeger ook een drumband. In de tijd dat OBK nog marcheerde waren zij ook altijd van de partij. Tambour-maître van dit illustere gezelschap was Dick de Kuiper. Hieronder enkele foto's uit die tijd.

NS wandeltocht Oostvaardersplassen

9 augustus 2013 NS wandeling Oostvaardersplassen [klik hier voor route]

 

We rijden rond 09.00 uur weg uit Brakel richting Flevoland. Aangekomen bij Almere heb je de keuze uit diverse “Almere’s”. Wij kiezen Almere-Oostvaarders, en daar parkeren we de auto bij het station. Er is parkeergelegenheid in overvloed. We nemen de trein van Almere-Oostvaarders naar Almere-centraal. Onderwijl doen we in nog geen tien minuten tijd nog twee stations aan. Als we het station uitlopen bevinden we ons hartje Almere. Hier begint ook de wandeling. 

Twintig jaar na de eerste paal werd het stadscentrum ingericht. Tochtige winkelstraten met zicht op het open polderland, moesten veranderen in een gezellig centrum met cultuur. Als u het station aan de centrumzijde verlaat, loopt u het stadshart in. Het masterplan is van Rem Koolhaas en vorm gegeven door gerenommeerde architecten. In Almere is veel moderne architectuur, zoals het station zelf en de l’Hermitage naast het station. Dit zijn 3 enorme kantoorgebouwen. Het 30 verdiepingen tellende rode gebouw is het WTC. Aan de waterkant de twee torens ‘Side by Side’ en de Wave met golfvormige gevel. Tegenover het rechte van de polder, staat het gebogen maaiveld. Het verdeelt het stadscentrum in een onder- en bovenwereld. Vanaf het La Place terras van V&D (500 meter) heeft u een mooi uitzicht over de Citadel.

Het eerste stuk is een heel eind door Almere en uiteindelijk komen we aan de rand van de stad.

Al snel lopen we in de richting van de Lepelaarsplassen. Niets vermoedend lopen we richting de vogelhut. Wij denken dat we de enigen wel zullen zijn in de hut maar als we daar aankomen zijn er tocht een aantal mensen aanwezig. Allemaal houden ze hun fototoestel in gereedheid om de mooiste plaatjes te schieten. Sommige fototoestellen lijken meer op een raketwerper dan op een fototoestel. Ik durf mijn digitaal cameraatje nauwelijks te
voorschijn te halen. 
 



Vogelhut De Lepelaar biedt u goed zicht op De Lepelaarplassen en de vele vogels die in dit moerasgebied leven. Er is een grote aalscholverkolonie en als u geluk heeft, kunt u de zeearend boven het gebied zien zweven. Het is een broedgebied voor weidevogels en eenden en ganzen overwinteren er. Lepelaars en reigers jagen in de ondiepe greppels en plassen op kleine visjes. Indien u wat langer in de observatiehut blijft, heeft u grote kans de ijsvogel te zien.














Als we weer verder lopen komen we langs het gemaal Blokq van Kuffeler. Dit gemaal houdt Zuidelijk Flevoland (Almere, Zeewolde) droog. Het pompt sinds 1967. De oorspronkelijke dieselmotoren zijn in 2007 vervangen door een elektromotor. Er wordt niet alleen regenwater uit de polder gepompt. Veertig procent van het weg te pompen water is kwel, water dat uit de bodem naar boven komt. Het gemaal is gebouwd als de brug van een schip, vanwaar je uitkijkt over het grote water. Aan de overzijde van het Markermeer ziet u bij helder zicht het Paard van Marken (witte vuurtoren).
 
We lopen weer verder en komen bij het zg. Wilgenbos. Rondom een voormalige zandwinplas is spontaan een wilgenbos ontstaan. Dit komt doordat de wilgenmatten, die gebruikt werden als ondergrond van de dijkverzwaring, spontaan zijn gaan uitlopen. Het bos doet denken aan een oerwoud, vrijwel ondoordringbaar. In het voorjaar wordt het Wilgenbos overspoeld met de klanken van zangvogels. Bijzondere bewoners zijn de ijsvogel en de bever. De natte natuurstrook tussen de Lepelaarplassen en de Oostvaardersplassen is voor veel dieren een belangrijke stapsteen op hun trekroute. De Oostvaardersplassen is een uniek natuurgebied. Duizenden jaren geleden zag ons land er uit zoals dit, nu voor Europa unieke, moerasland. Het diep gelegen, natte gebied tussen Almere en Lelystad was oorspronkelijk bestemd als industriegebied. Dat is er nooit gekomen. Door de Oostvaardersplassen is een aantal, bijna in Nederland verdwenen vogelsoorten, terug gekomen. De uitzichten over het gebied zijn uniek. U kunt er o.a. de grote zilverreiger, lepelaars, kiekendief en zelfs de zeearend waarnemen. Grote grazers als hekrunderen, konikspaarden en edelherten voorkomen dat het droge gedeelte dicht groeit. Een kleine, maar productieve grazer is de grauwe gans. Ook vossen zijn regelmatig te zien. Staatsbosbeheer beheert het gebied, maar het is de bedoeling dat dieren hier zo natuurlijk mogelijk leven.





Voordat we Almere weer binnen lopen komen we nog langs een prachtig uitkijkpunt waar we nog de nodige foto's maken. We spotten zelfs een paar Lepelaars.
De Oostvaardersplassen; een prachtig gebied, de wandeling voert door een gevarieerd landschap.

 
 

VAKANTIE STUMM 2013

VAKANTIE STUMM – ZILLERTAL 2013

Donderdag 4 juli 2013: Vertrek naar Stumm.

Warm welkom in Franz Josef

Omdat we dit jaar op donderdag vertrekken hoeven we niet zo vroeg op. We vertrekken om 06.00 uur ’s morgens. Ariën zwaait ons uit. De reis is voorspoedig en op de geplande tijd stoppen we bij Koblenz. Daarna neemt Irma het stuur over en rijdt door tot voorbij Nürnberg. Dan neem ik het weer over. Bij München gekomen valt het gewoon op hoe weinig verkeer er op de weg is. We zijn daar rond 14.00 uur dus geen spits en ook weinig vakantieverkeer. We besluiten om weer binnendoor te gaan via de Tegernsee en de Achensee. Dat is een mooi gebied waar we doorheen rijden en het rijdt tevens een stuk relaxter dan op de autobahn. Om 16.00 rijden we Stumm binnen waar we het appartement “Franz Josef” al in kunnen. Andrea doet de buitendeur via haar handy open en komt een half uurtje later ons verwelkomen.

De deur naar ons appartement is open dus we kunnen op ons gemak uitpakken. Dick en Elly zitten bij Anna op het balkon en krijgen ons al rap in de gaten. Daar zijn we ’s avonds koffie wezen drinken en gezellig zitten kletsen.

Vrijdag 5 juli 2013: Naturerlebnispfad Uderns – Hart

Vandaag de eerste echte dag van de vakantie. We hebben tot 08.30 uur uitgeslapen om een beetje bij te komen van de reis. Na de koffie, 1 bakje want het koffiezetapparaat doet het niet goed, gaan we naar de M-preis op boodschappen te doen.

Het was tijdens deze tocht erg vo

Om een beetje op stoom te komen willen we vandaag rustig aan beginnen. Dus om 11.00 uur de rugzakken ingepakt en op naar Uderns. Daar zetten we de auto bij het stationnetje neer en even later zijn we op weg naar “Almdiele” waar het natuurerlebnispfad begint. Het is een lichte wandeling maar omdat de vochtigheidsgraad hoog is lijkt het warmer dan het is. De wandeling op zich is prachtig. Je loopt door bossen, weiden en je komt over almen. Van Das tot Vos en van Specht tot Oehoe. Alles wat wij zien is een verdwaalde kraai en een musje. We horen in de verte nog wel een Merel of een Lijster zingen maar dat was alles. Nee, de beesten die op de borden staan houden zich angstvallig weg voor ons. Maar goed, het is een mooie wandeling. Om 15.00 uur zijn we weer terug in Franz Josef. Daar hebben we heerlijk op het balkon zitten luieren onder het genot van een natje en een droogje. Overal staan bordjes over wat je tegen

Om 20.15 uur begint het Platzconcert in Stumm. Daar zijn we wezen luisteren. Het is een mooie opmaat voor de dag van morgen. 

Zaterdag 6 juli 2013: ZITTAUR HUTTE (2328 m.) [klik hier voor de route]

Om 06.30 uur loopt de wekker af. Hop eruit. We gaan bijtijds weg om zo vroeg mogelijk met de wandeling te beginnen. Om 8.15 uur parkeren we de auto bij Hotel “Finkau” bij het stuwmeer bij Gerlos. Daar begint de wandeling naar de Zittauer hutte. We drinken eerst nog een bakje,

meegenomen, koffie. Het is prachtig weer om te wandelen. Heerlijk zonnetje en geen wind, 14 graden. Ideale omstandigheden om omhoog te gaan. Finkau ligt op 1420 meter en de hut op 2328m, dus we moeten de nodige hoogtemeters maken. Het traject is eigenlijk verdeeld in 3 zones. Eerst loop je door het bos vrij steil omhoog en kom je langs een paar klammen. Dan een heel stuk Guterweg wat langzaam ophoog gaat. En als je bij de bevoorradingsgondel van de hut komt is het laatste stuk nog anderhalf uur stijl omhoog. Daar komen we ook herhaaldelijk sneeuwresten tegen. Sommige stukken moeten we dan ook over de sneeuw. Door de lange
winter en het koude voorjaar ligt er dus nog vrij veel sneeuw. Eén stuk is met touwen gesichert en
voert langs een waterval. Nat en koud is het daar. Ondertussen zijn we op zo’n half uur genaderd tot de hut die je al heel ver van te voren ziet. De omgeving en het landschap is werkelijk fenomenaal. Mede ook door het prachtige weer want de zon blijft er bij. Om 11.15 uur zijn we bij de hut, ruimschoots binnen de tijd. We nemen ons gemak ervan op het terras waar we heerlijk in de zon kunnen zitten. Biertje, watertje en genieten maar. Soepje en Zittauerplatte, ook lekker, en smullen maar. Om ongeveer 12.45 uur stappen we weer op en gaan op weg naar beneden. Soms is dalen moeilijker dan stijgen. Ook nu voor Irma. Op een bepaald stuk bij de

sneeuw durft ze niet meer verder. Als er toen niet een hulpvaardige Hollander was geweest hadden we er waarschijnlijk nu nog gezeten. Maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen en konden we onze tocht weer voortzetten. Om pakweg 15.00 uur zijn we weer terug bij de auto en gaan we terug naar Stumm. Daar zijn we nog eventjes lekker in het zwembad gesprongen. Heerlijk. 's Avonds bij Neumeister gegeten en een lekker ijsje gegeten bij de Dorfback waar we een dubbel portie kregen ter verwelkoming in Stumm. Daarna zijn Dick en Elly nog even op visite geweest.

Hieronder enkele foto's van de tocht naar de Zittauer hütte

Zondag 7 juli 2013: Kerkdienst in Grünen en Schwarzachalm [klik hier voor de route]

Het is zondag en er is een kerkdienst “in grünen”  bij de St. Pankrazkirche in Fügen. De dienst wordt in de open lucht gehouden. Dat kan makkelijk want het is prachtig weer. De lucht is “puzzelblauw” met hier en daar een wit wolkje. We komen enkele bekenden van de gemeente tegen en ook is ds. van Gierken present. De dienst wordt ondersteund door een zanggroep met twee gitaren en een en een Cajon. De preek gaat over de arme weduwe die uit weinig meel koeken gaat maken voor Elia. Aan het eind van de dienst is er nog een viering van het Heilig Avondmaal. Van het brood moeten we allemaal een stuk afbreken en als dit aan het eind nog niet op is gaat het brood nog een keer rond. En dat allemaal in de buitenlucht; apart om mee te maken.

Thuis drinken we eerst nog koffie waarna we richting Schwarzachalm vertrekken. We parkeren bij Kuhle Rast en na een lichte wandeling bereiken we de Alm. “Duo Montana” zorgt voor de livemuziek en ook is Hans Egger weer in vorm. Hij heeft een nieuwe act en gaat voor als pastoor die een huwelijk inzegent. Allemaal heel komisch, maar toch…?

Het is er natuurlijk beregezellig en we blijven dan ook tot 15.00 uur zitten en liggen in de daarvoor bestemde luierstoelen. Op ons gemak wandelen we weer terug naar de auto. Het was een rustig dagje.

Maandag 8 juli 2013: Edelhutte – Mayrhofen. (2238 m.) [klik hier voor de route]

 
Het is vandaag maandag dus tijd om de Zillertalkarte te kopen. Bij het station kopen we die en we hebben deze keer geen last van Wolfgang. Hij schittert door afwezigheid. Weggepromoveerd? We nemen de trein van 08.53 richting Mayrhofen. Daar gaan we met de grootste gondel van Oostenrijk mee omhoog naar de Ahornspitze. Het weer is prima en het uitzicht boven is prachtig. Dick en Elly zijn ook boven en we spreken ze nog even. Daarna zetten we koers richting de Karl von Edelhutte. Op zich is het een relatieve lichte tocht en na een uur en een kwartier lopen zijn we er. Daar zien we ook Joël en Jan Herman met z’n vriendin. Zij hebben de hut vanaf de kant die wij hopen terug te gaan benaderd. Het is pas 11.00 uur dus we drinken een kopje koffie bij de hut. We willen daarna afdalen helemaal naar Mayrhofen. Dat houdt in 1600 meter dalen. Het eerste stuk is bekend terrein voor ons. We zijn nog maar net een kwartier aan het dalen af we komen Elly tegen. Dick is terug naar huis en zij heeft de stoute wandelschoenen aangetrokken en gaat via de stijle kant richting de Edelhutte. Even praatje pot gehouden en daarna gaan we weer verder. Bij Hochleger eten we ons brood op. Daarna gaan we snel verder met de afdaling richting  

Mayrhofen. De afdaling gaat best stijl naar beneden. Er zijn niet zoveel mensen die dit doen. De meeste mensen lopen terug naar het bergstation en nemen de gondel naar beneden. Wij niet, wij gaan lopen. Na een fikse afdaling zien we de Alpenrose-hutte liggen beneden ons maar dat is nog een flink stuk dalen. Daar hebben we een pauze ingelast en drinken er wat. Dan volgt het laatste stuk door het bos. Ook dat is nog een heel stuk lopen maar uiteindelijk lopen we toch, via Zillergrund, Mayrhofen binnen en trakteren we on zelf op een heerlijk ijsje bij de Cadillac. Met de trein van 16.45 uur terug naar Stumm. Het was een welbestede dag.

Hieronder weer een impressie van die dag

Dinsdag 9 juli 2013: Karlstegg – Finkenberg – Penken. [klik hier voor route]

Vandaag met het oog op vanavond (Fügen) en na de zware tocht van gisteren een licht programma. Met de trein naar Mayrhofen en vandaar met de bus richting Ginzling waar we bij gasthof Karlstegg uitstappen en eerst een bakje koffie drinken. Het weer is prachtig, heldere lucht en zon. De lucht die je inademt is pure berglucht. We beginnen aan de wandeling, het pad brengt ons eerst omhoog. We lopen in het bos dus we maken dankbaar gebruik van de schaduw. Maar we lopen heerlijk en we kunnen merken dat we al een beetje in vorm beginnen te komen. We komen aan de rand van het bos en kunnen 
Finkenberg al zien liggen. We moeten nog een paadje door het weiland oversteken en dan lopen we Finkenberg binnen. We komen langs de Teufelbrücke en een stukje verderop is het talstation van Finkenberg. We nemen de gondel naar boven. Het is daar een aangename temperatuur en we gaan bij het meertje zitten waar we ons brood op eten. Daarna lopen we verder richting de Penkenjoch en dalen we af naar het middelstation. Vandaar lopen we nog naar het Gschosswandhaus waar we wat te drinken nemen. Inmiddels begint de lucht wat te betrekken. We nemen de gondel naar beneden en
lopen nog wat in Mayrhofen rond. Daarna nemen we de trein terug naar Stumm. Als we uitstappen

regent het inmiddels.

´s Avonds zij we natuurlijk naar de festhalle in Fügen geweest bij de BMK-Fügen. Ze hadden weer een prachtig programma. Als openingswerk speelden ze “Trumpets of Jericho” en ook kwam de Bolero van Ravel voorbij. Lukie was ook vanavond weer in vorm en zong een prachtig lied. Irma is Hainz Binder nog op wezen zoeken, hij was in de zaal samen met een stel gasten uit zijn hotel. 23.15 uur afgelopen. 

Woensdag 10 juli 2013: Kreuzwiesen alm – Enzianhoff. [Klik hier voor de route]

Om 07.30 uur loopt de wekker af. Het ziet er nog een beetje bewolkt uit maar dat gaat veranderen in de loop van de dag. Na het ontbijt nemen we de trein naar Zell, van het station lopen we naar de bergbahn . We nemen de gondel naar boven. Boven aangekomen is het nog steeds bewolkt maar de temperatuur is in orde, prima wandelweer. Dus op pad maar weer. Na een half uurtje, lopen we mensen achterop die we al ontmoet hebben tijdens de afdaling van de Edelhutte naar Mayrhofen. Met hen, Groningers, lopen we verder naar de Kreuzwiesen alm. Daar aangekomen zien we hoezeer daar alles is veranderd. De hut is helemaal verbouwd en we kennen het bijna niet meer terug. Daar hebben we, samen met de Groningers, koffie gedronken  met apfelstrudel. Daarna gaan we op weg naar de Enzianhoff. De Groningers gaan rechtstreeks naar het mittelstation. Het weer is inmiddels helemaal opgeklaard en het is prachtig om te wandelen. Bij de Enzianhof aangekomen nemen we plaats op het terras en bestellen wat te drinken en laten daarna een Enzian-brettl aanrukken. Heerlijk gegeten. Daarna lopen we weer verder richting het mittelstation waar we met de gondel naar beneden gaan en terug lopen naar Zell. We trakteren ons daar op een heerlijke ijscoup bij Gredler. Daarna nemen we de trein terug naar Stumm. Daar hebben we nog heerlijk een uurtje gezwommen. 

Donderdag 11 juli 2013: Winkelen in Mayerhofen.   

Vandaag maar eens geen wekker gezet. We doen vandaag rustig aan.
Na de koffie gaan we met de trein naar Mayrhofen waar we op ons gemak door het dorp slenteren. We doen de nodige inkopen en eten een heerlijk warm broodje bij de
slager. Het wordt echt een rustdag. Na nog wat gewinkeld te hebben gaan we terug naar het station en nemen de trein terug naar Stumm. Daar hebben we nog een dik uur gezwommen en zo hebben we ons opgeladen voor de volgende dag.

Vrijdag 12 juli 2013: Schlegeis stausee – Furtschaglhaus (2295 mtr.) [klik hier voor route]

Schrik niet: om 06.15 uur loopt de wekker af. We willen vandaag vroeg op pad omdat het een lange tocht is.  Het is nog een beetje licht bewolkt maart als we om 08.45 uur bij de Schlegeis zijn is de lucht puzzelblauw en het is er heerlijk fris. De weg naar het Furtschaglhaus leidt eerst langs het stuwmeer (aan de linkerhand). Het is echt prachtig weer en we kunnen volop genieten van het berglandschap. Als we achterom kijken zien we heel in de verte de Olperer hutte liggen waar we een aantal jaar geleden zijn geweest, toen nog met Marjiel en Ariën. Als we goed kijken zien we ook het Friesenberghaus liggen. Het is nog erg rustig, wij zijn de eersten en de enigen die op weg zijn naar de hut. Aan het eind van het stuwmeer komen we een groep jongeren tegen die geslapen hebben in de hut. Zij zijn de enigen die we tegen komen. De weg langs het stuwmeer houdt op een gegeven moment op en uiteindelijk bereiken we het punt waar het pad stijl omhoog gaat. Daar heb ik ook nog Murmeltiern op de foto gezet. Het pad naar boven is prachtig aangelegd en het is nog anderhalf uur klimmen. Om 11.45 uur bereiken we de hut, een kwartier binnen de aangegeven tijd. We zijn als eerst die dag boven in de hut. We eten daar een heerlijke Tiroler-knödl-suppe en een paar Frankfurter. Het is heel mooi boven. De hut is eenvoudig maar het ziet er allemaal goed uit. Na een uurtje te hebben uitgerust, dalen we via de zelfde weg weer  af. Het is inmiddels een stuk drukker geworden en we komen diverse groepen tegen die in de hut willen slapen. De terugweg verloopt voorspoedig alhoewel het best een heel eind lopen is. We zijn ruim op tijd voor de bus dus is er nog tijd over om in de Dominikus-hutte aan te gaan en om daar kennis te gaan maken met Heiko Lapp en zijn vrouw. Zij zijn de eigenaars van de hut. Het is er heel gezellig op het terras en je hebt er een prachtig uitzicht over het stuwmeer. Daarna is het weer terug naar beneden. We zijn om 18.00 uur weer terug  in Stumm. Tot nu toe een welbestede dag want vanavond gaan we nog naar het platzconcert in Ried. Ik ben benieuwd of onze vriend ook weer zijn partijtje meespeelt?

Zaterdag 13 juli 2013: Gerlossteinbahn – Brandberg. [klik hier voor de route]

Het is inmiddels stabiel zomerweer in Oostenrijk. We hebben een blauwe lucht en een aangename temperatuur. Vandaag met de trein naar Zell en vandaar met de bus naar Hainzenberg om daar de gondel naar Gerlosstein te nemen. Daar hebben we al een paar keer gelopen. Vorig jaar nog met Ariën en Anke, maar toen zijn we doorgegaan naar het Kolmhaus. Dat doen we vandaag niet omdat we de nodige kilometers van gister nog in de benen hebben zitten.

We lopen via de Neue en de Alte Kothahorn-hutte. We genieten met volle teugen van de omgeving en het prachtige weer. De lucht is helder dus we kunnen vele punten herkennen van vorige wandelingen. Zo zien we op een gegeven moment ook de Alpenrose-hutte liggen waar we enkele dagen geleden nog geweest zijn. We zijn bijtijds bij Thanner waar de bus stopt en nemen de bus van 14.00 uur terug naar Mayrhofen. Met de trein terug naar Stumm en daar nog een heerlijke duik in het zwembad genomen.

Afgelopen donderdag is het Ursprung-buam fest begonnen. We hebben de hele week de feesttent op zien bouwen. Het feest is dit jaar voor de twintigste keer een het is altijd een hele happening. Ons hele appartementencomplex zit vol met Ursprun-buam fans. Naast ons zitten mensen uit Twente die ook voor het feest komen. Van vrijdag op zaterdag is het de hele dag rumoerig in het dorp. Zaterdag is het hoofdprogramma. Bussen uit alle windstreken komen aanrijden. Taxi-busjes rijden af en aan en hordes mensen lopen richting het feestterrein. Het is leuk om “Ursprung-buam” een keer op TV te zien maar wij hoeven er niet naar toe. Zondagmorgen is het bij de Dorfback nog stampvol met gasten. Velen zijn die nacht doorgegaan en zitten even zo vrolijk aan het bier. ZUM WOHL.

Zondag 14 juli 2013: Schwarzachalm. [klik hier voor de route]

Uitgeslapen tot 09.30 uur en daarna rustig aangedaan. Ontbijt op het balkon en daarna koffie met een aardbeienschnitt van de Dorfback. Daar zat het nog bomvol met Ursprung-buam fans. Het was gisteravond de laatste avond en vanmorgen om 11.00 uur is er nog Fruhshoppen. Daarna is het feest voorbij en beginnen ze meteen met het afbreken van de tent.

Wij gaan om 12.00 uur richting Kuhle Rast en parkeren daar de auto weer om naar de Schwarzachalm te lopen. Dat is inmiddels traditie geworden en dat hebben we zo’n beetje gebombardeerd tot ons zondags wandelingetje.  Om 16.45 uur zijn we weer terug in F.J. waar we lekker plaatsnemen op het balkon. 
We blijven er tot ong. 15.30 uur, eten er heerlijke Kaizerschmarren en nemen daarna plaats in de klaarstaande ligstoelen. Onderweg zien we nog een Steenbok maar ik ben te laat om hem op de foto te zetten.

15 juli 2013 Eggalmbahn-Grüblspitse-Stoankasern. [klik hier voor route]

Vandaag loopt de wekker weer om 06.15 uur af. Met de trein naar Mayrhofen en vandaar de bus genomen naar de Eggalmbahn in Lanersbach. We zijn om 09.00 uur met de gondel boven en beginnen meteen aan de wandeling naar de Grüblspitse. We zijn de eersten die dag die aan de tocht beginnen. Het weer is wederom goed en de zon is er nadrukkelijk bij. Het eerste stuk gaat fors omhoog over de guterweg en is eigenlijk het lastigste stuk. Volgens Irma zijn dat kuitenbijters. Om 10.15 zijn we bij het Gipfelkreuz. Ook nu weer binnen de tijd gelopen. Foto’s maken en in het Gipfelboek schrijven. Na een kwartier gaan we weer verder. Het is eigenlijk de bedoeling om via de Ramsjoch naar de Torsee  te lopen en dan terug naar Lanersbach. Maar nadat we een derde van de route omhoog hebben gelopen krijgt Irma last van het “Berg aan de linkerkant-syndroom”. Daarbij wordt het pad steeds smaller en krijgt Irma de bibbers en durft bij een stijl stuk niet meer verder. Na enig gekibbel besluiten we om te draaien. We zetten onze zinnen nu op Stoankasern en dat is ook een heel mooi stuk om te lopen. Onderweg zien we ontzettend veel Enzian-bloemen en we spotten nog een Murmeltier. Het is trouwens één bloemenzee. Het Alpenroosje bloeit uitbundig – hele velden zien we. We zijn om 12.30 uur bij Stoankasern waar we wat drinken en een stuk kaas kopen. Daarna lopen we weer verder en picknicken onderweg en genieten van de heerlijke kaas die we net gekocht hebben. Terug in Stumm springen we nog even in het zwembad. Die avond kunnen we nog tot laat op het balkon zitten. Recht tegenover ons aan de ander kant van het dal wordt er nog een mooi vuurwerk afgestoken. Wij zitten op de eerste rang. 

16 juli 2013 Plauenerhutte (2363 mtr.) [klik hier voor de route]

Om 07.30 eruit, dan zijn we bijtijds in Mayrhofen om daar de bus naar Zillergrund en Bärenbad te nemen. De rit met de bus is op zich al een belevenis. We rijden door een prachtig landschap. De lucht is helemaal blauw. We zijn om 10.15 uur  boven met de bus op de staumaur en zetten meteen de pas erin langs het stuwmeer. Eerst door de tunnel waarin het nog lekker koel is en na een kwartiertje bereiken we de afslag waar het stijl omhoog gaat naar de Plauenerhutte. De vorige keer dat we hier waren zijn we doorgelopen naar de Hohenaualm.

Het eerste stuk is nog relatief makkelijk. Het pad gaat nog niet al te stijl omhoog. Je hebt constant zicht op het stuwmeer dat er met dit weer prachtig bij ligt. Op een gegeven moment komen we bij een bruggetje. Echt een plek om foto’s te maken en dat doen we dan ook driftig. Vanaf het begin van de wandeling zien we de hut al liggen. Het tweede stuk gaat stijl omhoog maar is goed te doen. Om 12.30 uur zijn we bij de hut. In 2006 waren we hier al een keer met z’n vieren. Er ligt nu nog een groot plakkaat sneeuw; het resultaat van een lange winter en een koud voorjaar. Het uitzicht is fenomenaal. Wij zijn weer als één van de eerste boven. We bestellen wat lekkers te eten en te drinken. Na goed uitgerust te zijn en een flink aantal foto’s keren we weer terug. We gaan het eerste stuk via een andere weg zodat we nu ook uitzicht hebben op de kant waar het stuwmeer begint bij de Hohenaualm. De afdaling verloopt voorspoedig en we zijn om 15.45 uur weer bij de bushalte. Om 17.30 uur zijn we weer terug in Stumm. Het is dinsdag dus vanavond gaan we wee naar de Fersthalle in Fügen voor het Festconcert van de BMK-Fugen. Florian gaf nog en imitatie van Joe Cocker weg.

17 juli 2013 Tuxerjochhaus (2340 mtr.) – Weitental. [klik hier voor de route]

Vandaag wordt het weer warm dus we gaan zo hoog mogelijk. Dus om 08.00 uur eruit en gaan richting Hintertux. Om 10.30 uur zijn we boven met de gletcherbahn waarna we meteen de pas erin zetten richting het Tuxerjochhaus. Dat is een uur lopen en dat redden we makkelijk. We drinken daar koffie en een Zillertaler en daarna lopen we richting het Weitental. Twee jaar geleden zijn we hier ook al een keer geweest en wat opvalt is dat we nu helemaal geen Murmeltieren zien in tegenstelling van toen. De omgeving is  
schitterend, In de verte zien we op een gegeven moment de Grieralm liggen. We gebruiken onze lunch op een groot stuk rotsblok en dat is heerlijk picknicken zo. De wandeling gaat door een divers landschap. Dan weer prachtige vergezichten en ook passeren we een brede kloof die uitmondt in een waterval. Dat is een heel herkenbaar punt. We lopen door richting de Bichlalm waar we weer wat nuttigen. We nemen een palatschinken met preiselbeeren, heerlijk. Daarna is het nog drie kwartier naar beneden lopen naar Hintertux waar we de bus terug nemen naar Mayrhofen en vandaar terug met de trein naar Stumm. Een prachtige dag gehad.

18 juli 2013 Wimmertal. [klik hier voor de route]

Vandaag geen wekker gezet, toch zijn we vroeg wakker want om 07.30 uur komt de ladderwagen van de brandweer helpen bij de restauratie van de Kerk. De Kerk bevindt zich pal naast ons verblijf. We nemen de trein van 10.37 uur richting Zell en stappen op de bus richting Gerlos en stappen uit bij de ingang van het Wimmertal. Dit dal ligt een dal verder dan het Schwarzachtal en daar we hier nog nooit geweest zijn, zijn we benieuwd hoe het daar is. De wandeling is vrij eenvoudig maar dat willen we ook want we willen vandaag een beetje rustig aan doen. Om 12.30 uur bereiken we het Jausenstation en het is daar heel gezellig met live-muziek op accordeon. Het is een mooi gebied, het lijkt een beetje op het Schwarzachtal alleen de beekjes stromen niet zo snel, dat valt direct op. Na een heerlijke lunch lopen we nog een stukje verder het dal in. Daarna is het een uur terug lopen naar de bushalte. Daar zijn we net aangekomen of het begint te regenen, de eerste regen sinds vorige week dinsdag. Om 16.00 uur zijn we weer terug in Stumm.  

19 juli 2013 Ahornbahn

Vandaag de laatste dag dus traditiegetrouw een beetje rustig aan gedaan. Geen wekker gezet en na de koffie richting Mayrhofen waar we met de grootste gondel van Oostenrijk omhoog gaan naar de Ahornspitze. Daar lopen we op ons gemak wat rond, komen langs een hut van 200 jaar oud en drinken wat bij de Filzenstadl. Daarna dalen we weer af met de gondel dus eigenlijk niet veel bijzonders vandaag. 

O ja, op de terugweg met de trein zijn we nog in Zell uitgestapt om een heerlijke Yochurt-becher te eten bij Gredler. 

20 juli 2013 Terug naar Brakel.

Om 06.00 uur staan we op. We ontbijten voor de laatste keer, ook nu weer op het balkon. Na alles ingepakt te hebben vertrekken we om 07.00 uur richting Brakel. Andrea is speciaal vroeg haar bed uitgekomen om ons uit te zwaaien. Na negen uur en drie kwartier rijden zijn we weer terug in Brakel waar we welkom geheten worden door Ariën en Anke.

We mogen terug zien op een prachtige vakantie met heel mooi weer. We zijn iedere dag op pad geweest en prachtige wandelingen gemaakt. Op een klein ongemakje na in de knie van Irma hebben we geen blessures opgelopen en hebben we alle wandelingen kunnen maken die we van plan waren. Kortom grandioos.